روز دانشجو

پیام معاونت اجتماعي فرماندهي انتظامي استان يزدجهت تجلیل ازمقام دانشجو

شانزده آذرماه به دلیل گرامی داشت یاد شهدای دانشگاه، روز دانشجو نامیده شده است. در این میان، باید دانشجو را شناخت، به توانایی هایش پی برد و زمینه های اثرگذاری وی را در جامعه آماده کرد.

دانشجو، به اندازه کرامت و تقدسش، وسیع و پردامنه است. آن قدر پر افق که هرگاه به هر سوى کرانه اش انگشتى اشاره بریم، نسیمى تازه از معنا مى یابیم.

شانزده آذرماه به دلیل گرامی داشت یاد شهدای دانشگاه، روز دانشجو نامیده شده است. در این میان، باید دانشجو را شناخت، به توانایی هایش پی برد و زمینه های اثرگذاری وی را در جامعه آماده کرد. دانشجو، جوان طالب دانش است که آینده در دست اوست؛ کسی که متعلق به آینده است و آینده نیز متعلق به اوست. چنین فردی با داشتن توانایی و نیروی جوانی، و نیز با پشتوانه علمی و کوله باری از علوم و فنون متنوع، می تواند برای اداره آگاهانه و برنامه ریزی شده جامعه تصمیم بگیرد. بدیهی است جامعه ای که در آن، علم و فهم و محاسبه دقیق مورد توجه باشد، جامعه ای شکوفا و پیشرو خواهد بود.

آنچه روز دانشجو را در تقویم مناسبت هاى انقلاب اسلامى به فراموشى نسپرده، ریشه هاى عمیق این نام گذارى است:رژیم پهلوى پس از کودتاى 28 مرداد 1332، خود را بیش از پیش نیازمند آغوش گرم امریکا مى دید. در ادامه این روند، سفر نیکسون، معاون رئیس جمهور وقت امریکا به ایران در هفده آذر 1332 برنامه ریزى شد. تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران، به عنوان اعتراض به این سفر، از روز چهاردهم آذر آغاز گردید. در گرماگرم غارت سرمایه هاى ملى، فرهنگى، مادى و مذهبى از سوى امریکاییان، چه کسانى جز فرزندان فرهیخته ایران مى توانستند این آگاهى را به ملت خود اعلام دارند؟

در روز هفده آذر هم زمان با ورود نیکسون به تهران، تمام دانشگاه هاى پایتخت در اعتصاب کامل به سر مى بردند. وقتى نیکسون براى دریافت دکتراى افتخارى حقوق در دانشکده حقوق و علوم سیاسى دانشگاه تهران حاضر شد، یکى از مطبوعات در سرمقاله خود با عنوان «سه قطره خون» این گونه نوشت: «آقاى نیکسون! وجود شما آن قدر گرامى و عزیز بود که در قدوم شما، سه نفر از بهترین جوانان این کشور، یعنى دانشجویان دانشگاه را قربانى کردند».

خون سه جوان آزادى خواه ایرانى است که نام دانشجو را در شانزدهم آذرماه هر سال بر خاطرها تلنگر مى زند.

بدون تردید مهم ترین هدف در شکل گیری جامعه و حکومت، تلاش در راه تکامل بخشید به افراد جامعه است. رشد و پیشرفت هر جامعه، در دو بعد مادی و معنوی است و جایگاه دانشگاه در جامعه، حرکت دادن و هدایت افراد به سوی هر دو جنبه کمال و ترقی به شمار می آید. امروزه در جامعه اسلامی، مسیر هر دو حرکت باید آمیخته با معارف دینی باشد. به دیگر سخن، دانشگاه و دانشگاهی باید در مسیر اسلام و در چهارچوب اندیشه های اسلامی حرکت کنند. بدیهی است در این راه، علوم تجربی به صورتی آموخته می شود که در مقام عمل، با مبانی دینی منافات نداشته باشد. در حقیقت دانشگاه، چراغی فروزان است که باید به برگزیدگان جامعه، راه و چاه را بنمایاند، تا آنها جامعه را هدایت کنند.

اسلام، تنها دینی است که جنبه های گوناگون زندگی انسان را در نظر گرفته و هدف دین را، کمال بخشیدن به مکارم اخلاقی دانسته است. بدیهی است در چنین مکتبی، تعلیم و تربیت از جایگاه ویژه ای برخودار باشد. مباحثی چون ضرورت تربیت انسان، آموزش جهت دار علم و نیز تبیین علم الهی، علم نافع و علم نورانی، نشان دهنده توجه اسلام به مسئله علم و فراگیر بودن آن است. با این حال از دید اسلام، عوامل مؤثری در جامعه وجود دارد که انسان تربیت پذیر را به سوی تعلیم و تربیت و علم آموزی رهنمون می شود. عوامل چون اراده و عنایت خدا، وجود پیامبران و امامان علیهم السلام ، در اختیار بودن قرآن، احادیث دعاها، شعایر مذهبی و حتی به تصریح رهبرکبیر انقلاب، عزاداری ها و مجالس روضه، در کنار عوامل فردی، به اسل ام جایگاه یک دانشگاه عمومی را داده است.

امام على علیه السلام مى فرماید: «علم بدون عمل، وبال و مزاحمت، و عمل بدون علم نیز گمراهى و انحراف است.» در مکتب اسلام، همان قدر که عمل کردن به علم اهمیت دارد، عمل بدون علم نیز نکوهش شده است. علمِ معرفت آور و بینش زا به عمل فرد ارزش مى دهد.نگاهى دوباره به دو مقوله علم و عمل در عرصه دفاع مقدس، مسائل بسیارى را روشن مى کند. دانشجویانى که در دانشگاه دفاع مقدس، تئورى هاى خود را به آزمون مى گذاشتند، افرادى بودند که آگاهانه در مسیر رشد خود گام برمى داشتند.